ایمپلنت دندان

برای اطمینان از یک عمل جراحی موفق و محافظت از بیمار در برابر عوارض پس از آن، آگاهی مناسب از شاخصه های آناتومیکی بیمار و تغییرات آن، قبل از کاشت ایمپلنت ضروری است. بررسی شاخصه های آناتومیکی منحصر به فرد هر بیمار، برای انتخاب ایمپلنت مناسب و بهترین روش جراحی، امری ضروری است. مهمترین ملاحظات آناتومیکی هنگام قرار دادن ایمپلنت در قوس فک پایین، محل کانال آلوئول تحتانی است که شامل عصب و شریان آلوئول تحتانی است. آسیب به این ساختارهای حیاتی در هنگام کاشت ایمپلنت می تواند باعث ایجاد درد، تغییر اعصاب، خونریزی بیش از حد و غیره شود؛ بنابراین تعیین محل و پیکربندی کانال فک پایین قبل از کاشت ایمپلنت بسیار مهم است.

• داشتن یک یا چند دندان از دست رفته
• داشتن استخوان فکی که به رشد کامل رسیده است
• دارای استخوان کافی برای ایمپلنت تا قادر به پیوند استخوان باشید
• بافت های دهانی سالم داشته باشید
• بیماری زمینه ای که بر ترمیم استخوان تأثیر بگذارد نداشته باشید
• نمی توانید یا نمی خواهید از دندان مصنوعی استفاده کنند
• می خواهید گفتار خود را تقویت کنید
• حاضرید چندین ماه به روند درمان متعهد باشید

بیمار پیش از جراحی از نظر بیماری های قلبی عروقی (فشار خون بالا، نارسایی احتقانی قلب، اندوکاردیت باکتریایی حاد و غیره)، اختلالات غدد درون ریز (دیابت، اختلالات تیروئید و غیره)، بارداری، اختلالات خونی و بیماری های استخوانی و غیره مورد ارزیابی قرار می گیرد. در صورت وجود هرگونه از اختلالات یا بیماری های زیر، ممکن است کاشت ایمپلنت برای شما منع داشته باشد. در هر حال با پزشک و دندانپزشک خود مشورت کنید تا بهترین راه را انتخاب نمایید.

• بیماری های حاد
• انواع نقص یا ناهنجاری
• بیماری متابولیک کنترل نشده
• عفونت استخوان یا بافت نرم
• دیابت
• پوکی استخوان
• HIV، ایدز
• استفاده از بیس فسفونات ها
• شیمی درمانی
• رادیوتراپی سر و گردن
• اختلالات رفتاری، عصبی و روانشناختی

از آنجایی که ایمپلنت دندان نیاز به یک یا چند عمل جراحی دارد، شما باید ارزیابی کاملی برای آماده شدن برای این فرآیند داشته باشید. در ادامه قدم های اصلی ارزیابی به تفصیل بررسی می شوند.

ارزیابی رادیوگرافی جامع و دقیق کلیه اطلاعات لازم جهت انجام جراحی و پروتز مورد نیاز برای موفقیت این عمل را ارائه می دهد. انواع مختلفی از روش های تصویربرداری برای تصویربرداری ایمپلنت دندان استفاده می شود شامل:

• رادیوگرافی پری اپیکال
• رادیوگرافی پانوراما
• رادیوگرافی اکلوزال
• رادیوگرافی سفالومتری
• توموگرافی کامپیوتری (سی تی پزشکی و سی تی اشعه مخروطی)
• CT تعاملی
• CBCT

مواد به کار رفته در ایمپلنت ها را می توان به سه دسته تقسیم کرد:

1. فلزات
2. سرامیک
3. پلیمرها

هنگامی که ایمپلنت در بافت میزبان ریشه می گیرد سه پاسخ بیولوژیکی محتمل است:

1. زیست تحمل پذیر: توسط بافت فیبری احاطه می شود. به عنوان مثال، فولاد ضد زنگ
2. بدون پاسخ زیستی: اتصال مستقیم و محکم ایجاد می شود. به عنوان مثال، تیتانیوم و آلیاژهای آن
3. فعال زیستی: امکان تشکیل استخوان در سطح آن ها وجود دارد؛ مانند هیدروکسی آپاتیت

بسته به نوع آلیاژ و پاسخ مورد انتظار، جراح ممکن است تکنیک های مختلفی را برای شما به کار برد. جراحی ایمپلنت دندان معمولاً یک عمل سرپایی است که به صورت مرحله ای انجام می شود و بین مراحل درمان، زمان بهبودی وجود دارد.

فرایند قرار دادن ایمپلنت دندان شامل مراحل متعددی است، از جمله:

1. برداشتن دندان آسیب دیده
2. آماده سازی استخوان فک برای پیوند (در صورت نیاز)
3. کاشت ایمپلنت دندان
4. رشد و بهبود استخوان
5. قرار دادن تکیه گاه
6. قرار دادن دندان

کل فرآیند از ابتدا تا انتها می تواند ماه ها طول بکشد. بیشتر این زمان صرف درمان و انتظار برای رشد استخوان جدید در فک شما می شود. بسته به وضعیت شما، دندان پزشک بهترین روش را انتخاب می کند.

جراحی ایمپلنت و تکنیک انتخابی دندانپزشک شما، بسته به وضعیت آناتومیک صورت شما، متفاوت خواهد بود. بسته به روش انتخاب شده، فرایند بهبود بستر استخوانی و سوار کردن نهایی ایمپلنت ممکن است ماه ها طول بکشد. سه تکنیک اصلی در جراحی ایمپلنت به شرح ذیل می باشند:

1. جراحی دو مرحله ای: در روش جراحی دو مرحله ای ابتدا بدن ایمپلنت را زیر بافت نرم قرار می دهند تا زمانی که استخوان شروع به ترمیم می کند (معمولاً 2 تا 3 ماه برای فک پایین و 3 تا 6 برای فک بالا). در مرحله دوم جراحی، بافت های نرم برای وصل تکیه گاه و اتصال آماده می شوند.
2. جراحی تک مرحله ای: در روش جراحی تک مرحله ای، بدنه ایمپلنت در استخوان و عنصر پرموکوزال بالای بافت نرم، هر دو، به طور همزمان در محل قرار می گیرند تا زمانی که رشد اولیه استخوان رخ دهد. سپس تکیه گاه ایمپلنت بدون نیاز به جراحی ثانویه بافت نرم، جاگذاری می گردد.
3. روش بارگیری فوری: در روش ترمیم فوری، بدنه ایمپلنت و تکیه گاه پروتز را طی جراحی اولیه جاگذاری می کنند و پس از ترمیم (عمدتا گذرا)، تکیه گاه متصل می شود.

عوارض و مشکلات مختلفی می تواند در حین عمل جراحی یا بعد از عمل پیش بیاید؛ مانند هر عمل جراحی، جراحی ایمپلنت دندان خطرات زیادی برای سلامتی دارد. هرچند مشکلات نادر هستند و وقتی رخ می دهند معمولاً جزئی و به راحتی قابل درمان هستند. خطرات عبارتند از:

• عفونت در محل کاشت
• آسیب به ساختارهای اطراف، مانند سایر دندان ها یا عروق خونی
• آسیب عصبی که می تواند باعث درد، بی حسی یا سوزن سوزن شدن در دندان های طبیعی، لثه ها، لب ها یا چانه شود.
• مشکلات سینوسی؛ اگر ایمپلنت های دندانی که در فک بالا قرار گرفته اند به داخل یکی از حفره های سینوسی شما وارد شوند، مشکلات عدیده ای به دنبال خواهد داشت.

تورم لثه، ورم صورت، درد ناحیه جراحی شده، خونریزی و کبودی پوست یا لثه از جمله عوارض جانبی جزئی پس از جراحی می باشند. ممکن است دندانپزشک تان انواع مختلف مسکن یا آنتی بیوتیک را برای ادامه درمان، پس از جراحی، تجویز کند. بهتر است داروها را مطابق دستور مصرف کرده و در صورت بروز هرگونه مشکل غیرمعمول با دندانپزشکتان تماس بگیرید.

تیتانیوم داخل ایمپلنت با استخوان فک شما جوش می خورد، به همین دلیل ایمپلنت ها نمی توانند لغزش کنند، سر و صدا ایجاد کنند یا به استخوان ها آسیب رسانند. ایمپلنت یکی از کارآمدترین و راحت ترین روش های موجود جهت بازگرداندن سلامت دهان و دندان به شمار می آید. وجود ضعف و مشکل در سلامت دهان و دندان می تواند مستقیما بر سلامت روان و اعتماد به نفس شما تاثیر منفی گذارد و نهایتا سلامت روحی خود را، علاوه بر سلامت جسمی، از دست بدهید. در نتیجه انجام جراحی ایمپلنت به عنوان یکی از کم خطرترین روش های موجود، به تمام بیماران نیازمند و واجد شرایط توصیه می شود.

ما در کلینیک دندانپزشکی نعمت الهی، با در اختیار داشتن دندانپزشکان و جراحان مجرب و جدیدترین ابزار موجود، به شما این اطمینان را می دهیم که بهترین نتیجه را پس از انجام جراحی ایمپلنت کسب خواهید کرد.

ایمپلنت دیجیتال