جراحی ایمپلنت بدون فلاپ و تکنیک پانچ بافت چیست؟

جراحی بدون فلاپ چه نوع جراحی در علم دندانپزشکی می باشد؟ روش جراحی بدون فلپ به چه صورت است؟ دستورالعمل های پس از عمل جراحی ایمپلنت چیست؟ اشکال احتمالی تکنیک پانچ بافت نرم چه می تواند باشد؟ تمام آنچه که شما باید در رابطه با جراحی ایمپلنت بدون فلاپ بدانید را سعی کردیم در این مقاله گردآوری نماییم. با ما تا انتهای این مقاله همراه باشید.

جراحی بدون فلاپ چه نوع جراحی است؟

جراحی بدون فلپ یک تکنیک کارآمد و جدید به منظور کاشت ایمپلنت در کمترین زمان ممکن و البته آسایش و راحتی بیمار می باشد. به غیر از این، این نوع جراحی ایمپلنت های دندانی برای بهبود استخوان و همچنین به حفظ گردش خون مناسب کمک می نماید. البته به بیمار این امکان را هم خواهد داد تا بهداشت دهان و دندان خود را همچون گذشته از سر بگیرد.

این را هم اضافه نماییم، جراحی بدون فلپ برعکس جراحی فلپ معمولی، عوارض کمتری را پس از عمل به همراه خواهد داشت از جمله عوارض می توان به تورم یا درد اشاره نمود.

موفقیت جراحی ایمپلنت دندان به عوامل مختلفی می تواند بستگی داشته باشد که عبارتند از:

• بهداشت دهان بیمار
• وضعیت سلامتی
• پایداری ایمپلنت و … .

در ادامه جراحی ایمپلنت بدون فلاپ چیست باید بگوییم که جدیداً جراحی بدون فلپ در بین بیماران محبوبیت بسیاری پیدا نمو‌ده است و می تواند بهترین گزینه برای بیمارانی باشد که تمام شرایط لازم به منظور کاشت ایمپلنت موفقیت آمیز همچون بافت کراتینه شده لثه و حجم استخوان کافی را دارا می باشند.

در این روش جراحی دندانپزشکی، ایمپلنت دندان با کمک بافت های مخاطی دهان و بدون هیچ گونه انعکاس فلپ مورد نصب قرار می گیرند، همانگونه که باز نمودن فلپ معمولی و دریل ایمپلنت انجام می پذیرد.

جراحی ایمپلنت بدون فلپ به دو صورت قابل انجام می باشد که به این شرح خواهند بود.

تکنیک مته مستقیم

در این تکنیک از مته پایلوت به منظور آماده سازی استئوتومی یا همان برش استخوان استفاده می گردد و در ادامه آن با مته هایی با قطر بسیار سوراخ می گردد تا ایمپلنت در سوراخ استئوتومی جاگیر شود.

تکنیک پانچ بافت نرم

این روش نسبت به تکنیک مته مستقیم کمتر تهاجمی خواهد بود که مراحل مربوط به تکنیک پانچ بافت نرم به شرح زیر می باشد.

اول از بیمار تقاضا می شود تا دهان خود را با کمک کلرهگزیدین 0.2 درصد تمیز کرده و شستشو دهد. پس از انجام این کار جراح دندان، اقدام به اعمال بلوک نفوذ لیدوکائین 2 درصد در محل کاشت ایمپلنت می نماید.

پس از اینکه بیهوشی در ناحیه صورت گرفت، پانچ بافت نرم را با سوراخ نمودن قطر ایمپلنت انتخاب شده ساخته خواهد شد. این کار پس از آنالیز و ارزیابی کامل توسط دنداپزشک و قبل از عمل با گرفتن CBCT (توموگرافی کامپیوتری با پرتو مخروطی) یا رادیوگرافی پانورامیک از ناحیه ای که جراحی قرار است انجام شود، صورت می پذیرد.

استخوان در مرحله ابتدایی با کمک از فرز گرد برش داده می شود و پس از آن از مته ای به طول 2 میلی متر به منظور ایجاد سوراخ یا حفره برای قرار گرفتن ایمپلنت استفاده می گردد. در طی انجام کار، مقدار بسیاری آب نمک مورد احتیاج می باشد تا نکرور یا از گرم گردیدن بیش از حد استخوان در زمان حفاری ایمپلنت پیشگیری گردد.

پس از انجام هر دریل با کمک رادیوگرافی داخل دهانی موازی بودن سوراخ ها مورد بررسی قرار می گیرد. پس می توان به این صورت ادعا داشت که موقعیت ایمپلنت در موقعیت صحیح خود قرار خواهد گرفت.

حفاری با کمک مته های مخصوص که ارتفاع و قطرهای گوناگونی دارند انجام میپذیرد تا جراح بتواند به ابعاد مورد نظر خود دست پیدا کنند.

پس از انجام آن ایمپلنت با عمق و اندازه خاص در محل استئوتومی یا همان محل سوراخ جاگیر می شود و یک پوشش درمانی بر روی سر ایمپلنت قرار خواهد گرفت.

پس از عمل جراحی ایمپلنت بدون فلاپ نگهداری به چه صورت انجام می پذیرد؟

به سرعت پس از انجام کاشت ایمپلنت، رادیوگرافی به منظور بررسی اینکه ایمپلنت در محل ایده آل و موقعیت درست قرار گرفته، انجام می پذیرد، چرا که باید دستورالعمل های پس از عمل به بیمار داده شود.

پس از عمل جراح دندان داروهایی همچون آنتی بیوتیک و ضد التهاب را با دوز مناسب به منظور جلوگیری از عفونت و دیگر مشکلات دندانی برای بیمار خود تجویز می نماید. دوز دارو بر حسب شرایط سیستمیک و فیزیکی بیمار تعیین می گردد.

بیمار باید برای حفظ موفقیت ایمپلنت دندانی خود در فواصل منظم یک هفته، دو هفته، چهار هفته یا یک ماه، سه ماه و پس از آن شش ماه به دندانپزشکی مراجعه و معاینات لازم را انجام دهد. در صورتی که هرگونه عارضه لی پس از عمل جراحی وجود داشته باشد، دندانپزشک پروفیلاکسی مناسبی را اتخاذ خواهد نمود.

پروتز اصلی پس از 4 تا 6 ماه به بیمار تحویل داده خواهد شد که استخوان بندی کامل (تماس استخوان با ایمپلنت یا ادغام ایمپلنت دندان در استخوان آلوئول) وجود دارد.

تکنیک پانچ بافت نرم در ایمپلنت یک روش جراحی کم تهاجمی می باشد که نسبت به روش های دیگر جراحی کاشت ایمپلنت معمولی ضربه و آسیب کمتری به بیمار وارد خواهد نمود. البته این را هم متذکر شویم که شامل التهاب کمتر و بهبودی سریع می باشد. چرا که برای انجام این جراحی دندانی به حداقل برش احتیاج می باشد.

اشکال احتمالی تکنیک پانچ بافت نرم چیست؟

در ادامه جراحی ایمپلنت بدون فلاپ بخواهید بدانید که اشکال احتمالی تکنیک پانچ بافت نرم چیست؟

تنها نقطه ضعفی که ممکن است فقط چند جراح با آن مواجه گردند این می باشد که این یک تکنیک کور می باشد. چرا که آنها نمی توانند نشانه های مهم آناتومیک را به طور مستقیم زمان انجام جراحی مشاهده کنند. این منجر به ایجاد خطر می گردد، چرا که بعضی از ساختارهای حیاتی امکان دارد در زمان بالا رفتن فلپ در معرض دید قرار بگیرد. با این همه، انجام ارزیابی قبل از عمل با کمک گرفتن از رادیوگرافی یا CBCT (توموگرافی کامپیوتری با پرتو مخروطی) باعث می شود تا از هر گونه عارضه ای جلوگیری گردد.

در آخر جراحی ایمپلنت بدون فلاپ

به منظور نتیجه گیری باید بگوییم که، جراحی ایمپلنت بدون فلپ می تواند مزایای مختلفی را به همراه داشته باشد. چرا که این یک روش غیرتروماتیک بوده که هم برای بیمار و هم برای دندانپزشک مناسب خواهد بود. به غیر از این، انطباق بیمار را هم افزایش خواهد داد و می تواند باعث کاهش زمان جراحی شود. همچنین می تواند به حفظ حجم بافت سخت و نرم اطراف هم کمک نماید.